Chwilowki

[accumentend]

chwilowki Sucha Beskidzka
chwilowki Gorzow Wielkopolski
chwilowki Sosnowiec
chwilowki Krakow
chwilowki Radkow
chwilowki zerkow
chwilowki Rybnik
chwilowki Bialystok
chwilowki Brzesko
chwilowki Piaseczno
chwilowki Babimost
chwilowki Baranow Sandomierski
chwilowki Barcin
chwilowki Barwice
chwilowki Bedzin
chwilowki Biala Podlaska
chwilowki Biala Rawska
chwilowki Bialogard
chwilowki Bialy Bor
chwilowki Bilgoraj

[nuctickinee]

Najprostsze nieoczywiste. Płynna świat w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując w trakcie nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go do eksploracji tego, co stanowi istotny kawałek miasta tudzież jego historii, wprawdzie pozostaje zakryte pod widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty zaś partery kamienic zyskują w jego wideo straszny charakter, jak na przykład w filmie grozy. Artysta stworzył blisko tym platformę przekazu, odzierając podwodne miejsce z tajemnicy, umieścił albowiem projekcję filmową w jednym z mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza aż do tej twórczości trzeba rozglądać się w złożonej relacji, jaką ustala białogłowa z w szerokim zakresie pojętą nowoczesnością, jako że Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś gruntownie niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące raz za razem bardziej w kierunku festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując przed chwilą tam istotę miasta, którego tkanka jest atoli delikatna, ponieważ osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, trochę grobowy istota podwodnego świata mogłyby znajdować się metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie pod spodem powierzchnię przypadkiem być symbolem tego, co wyparte oraz niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, niemniej jednak jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które on sam wiąże nieco spośród systemem otwartej rzeźby - nie są wyłącznie komentarzami do pewnych założeń zaś problemów, lecz mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia i toteż pożądane byłoby skupić się na konceptualnym charakterze jego prac, niemniej ich najważniejszymi cechami są ulotność a procesualność. Artysta występuje w nich jak poruszyciel włączający w rotacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac czynić samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, także w sensie przestrzennym, podczas gdy tudzież przenośnym: królestwo stanowi dla niego dziedzina myśli, który jest nieograniczony. Stąd podobnie powinno się kłaść akcent również na atrybut site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii to wiecznie lecz zarzewie konkretnej pracy, która zaplanowana jest na obszar wyjściowy het niezależnie od samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą asocjować się z dziełami Josepha Beuysa, zwłaszcza ze względu na społeczny przesłanie wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, że Orłowski sytuuje się w nieco innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, dokąd wydarzanie jest dodatkowo transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych dzięki coś niekiedy kompletnie banalnego - oraz aczkolwiek niezupełnie oczywistego. W działaniach polskiego artysty polityka zarysowuje się na planie dalszym niż obok Beuysa, jest jednakże w pracy Orłowskiego duża kwant wrażliwości na znaki a symbole, na człowieczy byt natomiast wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane podczas tego bytowania. Chciałoby się kawa na ławę nabazgrać o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym gwoli wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby natura ulżyć mogła jakiś na to samo gatunek porozumień, nieomalże na odwrót w głupocie kryło się wrażenie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau z pewnością jest dozwolone nawiązać do prac Orlowskiego, które dopiero co wprowadzają odmiana zamętu w dyskusja naukowa nie inaczej zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom z większym natężeniem niż czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo instalacja „Klimatyzacja\" (2010) złożona była z oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia tudzież połączonego ze światem pozagaleryjnym w środku pomocą przezroczystej rurki, przez którą pszczoły mogły swobodnie wlatywać i wylatywać z ula, kontynuując własny bieg pracy. Forma tej instalacji przywołuje tempo skojarzeń powiązanych z takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, zaś plus z szerszą refleksją ponad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się przed chwilą w ulim gnieździe2.

[Exosybrisreri]

Ministerstwo Finansów chce ustawowo ograniczyć koszty chwilówki, których wysokość sięga setek,a nawet tysięcy procent w skali roku. Chce chronić przekredytowanych i tych, którzy nie potrafią liczyć
Od upadku Amber Gold minęło prawie półtora roku. Parabank oszukał kilkanaście tysięcy osób na setki milionów złotych.

Rząd i opozycja jednym głosem zapowiedziały, że ucywilizują rynek pozabankowy. Postanowiły wziąć pod lupę nie tylko firmy, które udają banki, a więc tak jak Amber Gold przyjmują depozyty od klientów bez licencji bankowej, lecz także całą branżę pożyczkową.

Jak duży to jest rynek? Tego precyzyjnie nie wie nikt. Konferencja Przedsiębiorstw Finansowych twierdzi, że z usług dziesięciu zrzeszonych w niej firm oraz największego pożyczkodawcy (Provident) w ubiegłym roku korzystało blisko 1,4 mln klientów.

Z opublikowanego właśnie raportu firmy konsultingowej PwC wynika, że tego typu firmom Polacy są winni ok. 4 mld zł. To niewiele, jeśli spojrzymy na kredyty i pożyczki zaciągnięte w bankach. Ich wartość przekracza 543 mld zł, z tego 123 mld zł to kredyty konsumpcyjne.

Kwota nie jest duża, ale problem poważny. - Z oferty firm pożyczkowych nierzadko korzystają osoby gorzej wykształcone i często już zadłużone, a więc bez szans na uzyskanie kredytu w banku. Dlatego, żeby chronić ich interesy, trzeba rynek pożyczkowy poddać kontroli - uważa Orłowski, główny doradca ekonomiczny PwC.

NBP już ostrzegał

Problem dawno dostrzegł też Narodowy Bank Polski. W ubiegłym roku zainicjował kampanię, w której pokazywał, jak bezpiecznie i świadomie pożyczać pieniądze. Akcja miała też zwrócić uwagę na horrendalnie wysokie koszty pożyczek udzielanych przez firmy pożyczkowe, które dziś są praktycznie poza jakąkolwiek kontrolą.

Wprawdzie muszą one - tak jak banki i SKOK-i - przestrzegać ustawy o kredycie konsumenckim i ograniczać oprocentowanie pożyczek do czterokrotności stopy lombardowej NBP, czyli dzisiaj 16 proc., ale omijają tę zasadę. Większość firm pożyczkowych w ogóle nie zarabia na odsetkach, lecz na różnego rodzaju opłatach i prowizjach, które nie są limitowane.

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów prześwietlił w połowie roku opłaty pobierane przez pożyczkodawców. Nie znalazł firmy, która nie naruszyłaby praw konsumentów. Urzędowi najbardziej podpadły dwie - PKF Skarbiec oraz Baltic Money - wyłudzające prowizje. Pobierały od ludzi opłatę przygotowawczą, ale pod byle pretekstem nie wypłacały pożyczki. PKF Skarbiec w pierwszym półroczu 2012 r. na kilka tysięcy zawartych umów przedwstępnych właściwe umowy podpisał tylko w ok. 2,5 proc. przypadków. Ludzie tracili po kilkaset złotych.

Kto zbiera baty za Amber Gold?

Ministerstwo Finansów od blisko roku pracuje nad przepisami regulującymi działalność firm pożyczkowych (zmiany w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym i ustawie Prawo bankowe). Resort zaproponował w sierpniu, by firmy pożyczkowe wpisywać do specjalnego rejestru, choć nie sprecyzował, kto miałby go prowadzić (wymienia się KNF lub UOKiK).

Firmy miałyby też obowiązek sprawdzać w rejestrach dłużników, czy ich klienci spłacają dotychczasowe długi. Jeśli nie, nie powinny udzielić im pożyczki, bo wpędziłyby klientów w jeszcze większe problemy.